Historia Gminy

Świerzno

Nazwy dawne: Schwirsen (do 1945 r.)
Sołectwo: Świerzno

Historia:

Świerzno to średniej wielkości wieś o pierwotnym założeniu ulicowym, obecnie formą przestrzenną zbliżoną do wielodrożnicy. Miejscowość ta – obecnie siedziba gminy – położona jest w odległości około 12 km na wschód od Kamienia Pomorskiego. Świerzno od XIV było lennem rodziny v. Flemming; wieś należała podówczas do trzech członków tejże rodziny. W 1594 r. było tu 5 gospodarstw chłopskich /14 łanów/ i 7 zagrodników. W 1716 r. wieś znalazła się w rękach Bogusława Bodo v. Flemminga. Od początku XIX w. Świerzno przeszło na własność rodziny Wattensleben. W tym okresie wieś liczyła 35 budynków mieszkalnych; było tu : 5 gospodarstw chłopskich, 4 zagrodników, 3 chałupników, działały także karczma, wiatrak i kuźnia. 1 1871 r. na majątek szlachecki składało się 5170 mórg ziemi. Wszyscy mieszkańcy Świerzna byli w tym czasie wyznania ewangelickiego. Od 1916 r. właścicielem majątku był hr. Hahn, a w latach 1936-1946 baron v. Ruxleben; posiadał on 1325 ha ziemi. Przed II wojną światową wieś była filią parafii Tribisów /Trzebieszewo/ synodu ewangelickiego w Trzebiatowie. Poświęcenie kościoła jako świątyni katolickiej nastąpiło 13.X.1946 r. Obecnie /tj. od dwóch lat/ kościół p.w. św. Trójcy stanowi parafię rzymsko-katolicką.

Stuchowo

Nazwy dawne: Stuchow (do 1945 r.), Stuchów (do 1976 r.)
Sołectwo: Stuchowo

Historia:

Stuchowo wymienione jest po raz pierwszy w źródłach w 1313 r.; było wówczas lennem Henninga von Stuchow. Od 1940 r. aż do końca II wojny światowej majątek stuchowski pozostawał własnością rodziny von Plötz; wieś stała się główną siedzibą rodu w 2 połowie XVIII w. W 1780 r. majątek składał się z dwóch folwarków, dwóch owczarni, młyna wodnego, wiatraka i 19 zabudowań chłopskich. Po 1945 r. działało tu PGR; obecnie w części pałacu mieści się szkoła podstawowa.

Gostyń

Nazwy dawne:   Gostyń Wielki, niem. Groß Justin (do 1946 r.)
Sołectwo: Gostyń

Historia:

Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1432 roku. Wzmianka z 1449 roku wspomina o istnieniu we wsi pałacu i parku. Miejscowość od czasów średniowiecza aż do końca II wojny światowej należała do jednej rodziny von Brockhüsenów. Od XVII do XIX wieku wieś była podzielona na cztery części. W XVIII wieku we wsi istniał folwark. W 1892 roku majątek złożony z 585 ha ziemi i hodowli 850 owiec, 75 sztuk bydła, 70 sztuk trzody chlewnej i 36 koni był skupiony w rękach jednego właściciela. W 1925 roku właścicielem majątku był Hans Heinrich von Brockhüsen. W 1939 roku majątek obejmował 576 ha i inwentarz złożony z 43 koni, 209 sztuk bydła i 264 sztuk trzody chlewnej.

Po 1945 roku folwark został przejęty przez Państwowe Nieruchomości Ziemskie. W 1958 roku majątek wszedł w skład samodzielnego PGR, od 1971 roku w skład KPGR Wrzosowo
z siedzibą w Kamieniu Pomorskim.  We wsi znajduje się pałac o powierzchni 1150 m², z końca XIX wieku zbudowany w stylu eklektycznym. Pałac powstał na miejscu średniowiecznego zamku. Jest to budynek dwukondygnacyjny, założony na rzucie prostokąta, kryty dachem kopertowym. W elewacji frontowej znajduje się ganek zwieńczony ryzalitem i tympanonem (z herbem rodu von Brockhüsenów). Z boku budynku znajduje się taras i oranżeria. W elewacji ogrodowej znajduje się pięcioboczny wykusz. Budynek jest wyremontowany i od 1962 roku funkcjonuje w nim szkoła. W sąsiedztwie znajdują się budynki gospodarcze oraz częściowo zachowany park dworski o powierzchni 2,3 ha w stylu francuskim z przełomu XVIII i XIX wieku.

 

Redliny

Nazwy dawne: Aschersruhe (do 1936 r.), Redlinsfelde (do 1945 r.)
Sołectwo: Gostyniec

Historia:

Redliny w 1883 r. na terenach należących do Gostyńca osadzono czterech zagrodników z Sulikowa, co dało początek osadzie. Nazwa odimienna (właściciel nazywał się Nathan Ascher Lewin). W 1939 r. istniało tu 5 zagród chłopskich z 42 mieszkańcami. Współcześnie niewielka wioska rolników indywidualnych.

Rybice

Nazwy dawne: Riebitz (do 1945 r.)
Sołectwo: Gostyń

Historia:

Rybice wzmiankowane w źródłach historycznych od 1364 r. Własność rodu v. Brockhusen, od k. XIX w. v. Flemming i v. Plath, od początku do 1945 r. wyłączna własność Flemmingów. Istnienie folwarku odnotowane od XVIII w. Po 1945 r. niewielka wioska pegeerowska.

Osiecze

Nazwy dawne: Neühofe (do 1945 r.)
Sołectwo: Osiecze

Historia:

Osiecze brak danych historycznych dotyczących miejscowości. W materiałach z 1870 r. wzmiankowana jest jako wybudowanie należące do Chomina. W 1980 r. była to kilku budynkowa osada. W XX w. została ona rozbudowana. Nowa zabudowa zlokalizowana w odległości ok. 1 km na południowy-zachód od XIX- wieczne osady.

Sulikowo

Nazwy dawne: Zoldekow (do 1945 r.)
Sołectwo: Gostyń

Historia:

Sulikowo pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1369 r., kiedy to Sulikowo było lennem rodu von Brockhausen. Dopiero od pocz. XIX w. -po separacji gruntów- zlikwidowano wszystkie gospodarstwa chłopskie i zagraniczne. Pozostał jedynie (istniejący do XVIII w.) folwark. Po 1945 r. w Sulikowie działało gospodarstwo ramach KPGR Kamień Pomorski.

Trzebieradz

Nazwy dawne: Knurrbusch (do 1945 r.)
Sołectwo: Gostyń

Historia:

Trzebieradz po raz pierwszy wzmiankowany w źródłach w roku 1676; pierwotnie była to owczarnia należąca do Gostynia. W XVIII w. Wymienia się owczarz i młynarza. Po 1836 r. w wyniku separacji gruntów, przesiedlono tu kilkanaście rodzin z Gostynia, co dało początek wsi, która w latach 70-tych XIX w. Liczyła ponad 250 mieszkańców. Źródła historyczne nie korelują z mapą Trzebieradza z pocz. XIX w., na której widnieje już kilkanaście siedlisk. Przed 1945 r. Współcześnie wieś chłopska.

Ugory

Nazwy dawne: Friedensfelde (do 1945 r.)
Sołectwo: Jatki

Historia:

Ugory osada założona z sześciu chłopskich zagród powstała w roku 1825, w konsekwencji regulacji gruntów Świńca. Z tego czasu pochodzi też wiatrak, dobrze zachowany jeszcze w 1939 r. Choć nieczynny. Przed II wojną światową Ugory liczyły 9 zagród; obecnie niewielka wieś rolników indywidualnych.

Starza

Nazwy dawne: Staarz (do 1945 r.)
Sołectwo: Stuchowo

Historia:

Starza pierwsza udokumentowana wzmianka o wsi pochodzi z 1313 r. W 1342 r. Było to lenno rycerza Siegfrieda Lude. Od XVI w. Do 1945 r. Dobra były własnością rodziny Plötz (w 1 poł. XIX w. współwłaścicielami majątku była rodzina Flemming). W połowie XIX w. nastąpiła znaczna rozbudowa folwarku. W 1870 r. We wsi poza folwarkiem było 8 pełnorolnych gospodarstw chłopskich. Dalszy rozwój folwarku spowodował, że w 1939 r. gospodarstwa chłopskie już nie istniały. Po 1945 r. majątek upaństwowiono a następnie założono w nim PGK.

Będzieszewo

Nazwy dawne: Bandesow (do 1945 r.)
Sołectwo: Świerzno

Historia:

Będzieszewo jest wsią o średniowiecznym rodowodzie: pierwsza wzmianka pochodzi z 1321 r. Wówczas to wraz z pobliską Kępicą należało do rodu von Brüsewitz. Własnością tego rodu wieś była do 1863 r. Do końca II wojny światowej wielokrotnie zmieniali się właściciele majątku w Będzieszewie. Do końca lat 80 – tych działało tu PGR, obecnie byli pracownicy wykupili część budynków i gruntów.